جنگ هنوز داستان‌های آموزنده‌ای برای ملت ایران و مردمان جهان دارد و ابعاد گوناگون هنوز برای همگان قابل روایت است. از جمله روایت‌های خوب و صمیمانه‌ای که از زندگی آزادگان در اسارت دیدم، فیلم ۲۳ نفر ساخته مهدی جعفری است که آن را در جریان سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر تماشا کردم.

جعفری در جریان ساخت فیلم ۲۳ نفر دو داستان موازی رویات ۲۳ نوجوانانی که اسارت در عزت را به آزادی با ذلت ترجیح دادند با نفر بیست‌وچهارمی بنام ملاصالح قاری که پس از آزادی به زندان می‌رود را تصویر می‌کشد. او ۸ سال با این داستان زندگی می‌کند و ارتباط صمیمانه‌ای با همان آزادگان عزیز برقرار می‌کند. به گفته او: من تمام بالا و پایین قصه را می‌دانستم و بچه‌های «۲۳ نفر» به قدری به من اعتماد داشتند که گفتند گروه ما نفر بیست‌وچهارمی دارد که آقای ملاصالح قاری است و تو نیز نفر بیست‌وپنجم گروه ما هستی.

این فیلم یک روایت از نزدیک از زندگی و فداکاری‌های سخت و طاقت‌فرسای آزادگان عزیز در دوران اسارت است. در عین حال نشان می‌دهد که جنگ چه سوءتفاهم‌های مهمی را سبب می‌شود تا جایی که ملاصالح پس از بازگشت به زندان می‌رود. به  هر روی، جنگ عرصه داستان‌های عشق وآزادی یک ملت و هم‌زمان ظلم و ستم متجاوز است. این فیلم در خور نمایش در صحنه بین‌المللی و گواهی بر دفاع صادقانه و مظلومانه‌ی ملت ایران در جریان جنگ تحمیلی است.