عباس آخوندی: روزگار سخت و پریشانی است. پیش از این، سختی معیشت و کیفیت نازل زندگی و هم‌چنین، سرخوردگی ناشی از نادیده انگاشته‌شدن حقوق شهروندی، بی‌اعتنایی به هویت فردی، تنگای انتخاب آزاد و حس دامن‌گیر شدن فساد روح و روان ایرانیان را می‌آزرد.
اینک، اندوه همه‌گیر شدن بیماری ناشی از ویروس کرونا بر آنها افزوده شده‌است. مخاطره آخری بسیار نزدیک و گریبان‌گیر فوری است. مساله مرگ و زندگی در پیش است و کمی بی‌توجهی و یا حتی تاخیر در انتخاب سیاست درست می‌تواند جان هزاران نفر را به‌کام مرگ فروبرد. همه می‌پرسند چه می‌شود و چه باید کرد؟ و فراتر آنکه پس از چیرگی بر این بیماری، زندگی چه رنگ و بویی دارد؟ اقتصاد چه می‌شود؟ و چگونه می‌توان از زیر بار زیان‌های جانی و مادی این دوران بیرون شد؟
البته پاسخ به این سؤال‌ها بسیار دشوار و نیازمند اطلاعات دقیق و استوار است و هنوز جهان با هزاران ابهام رودررو است. ولی، یک چیز بی‌تردید شرط لازم است و ضرورت بی‌چون‌چرای اولیه‌ی توان دست‌یافتن به راهکار است. و آن هم انسجام اجتماعی و نظام حکمرانی کارآمد است. جامعه‌ای که دچار شکاف اجتماعی ژرف نباشد و دولتی که توان شناخت و درک واقعیت را داشته باشد، و نه آنکه بخواهد واقعیت را مطابق درک خود تغییر دهد. فراتر آنکه از انسجام درونی بهره‌مند باشد تا امکان سیاست‌گذاری داشته باشد. و دست‌آخر ظرفیت اجرای تصمیم‌‌های خود را دارا باشد.
در این گفتگو، بطور مقدماتی تا حدودی به این موضوع پرداخته شده است.
برای دیدن گفتگو اینچا کلیک کنید