جان‌مایه بحث من این بود که در آستانه قرن پانزدهم هم‌چنان در بحران نظری فهم درست تحول‌های فراملی و جهانی هستیم. دولت مدرن در ایران دچار بحران مشروعیت است.
لذا، با پدیده‌ی بی‌دولتی به‌عبارتی و با پدیده‌ی چنددولتی به‌عبارتی دیگر روبه‌رو هستیم. در نتیجه، ایران کمتر امکان ایفای نقش مثبت و مؤثر در رخدادهای فراملی دارد. سایه جنگ و منازعه خارجی همواره بر ایران سایه افکنده‌است.
وحدت ملی دچار آسیب و جامعه به‌شدت چندپاره شده‌است. حسِّ تعلق به سرزمین تصعیف و حسِّ شهروندیِ صاحب حق و مسئولیت از مردم سلب گشته‌است. در نتیجه همه‌ی این اتفاق‌ها، عدم قطعیت بر زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم چیره شده‌است. پیامد عدم قطعیت، فروریزی سرمایه‌ی اجتماعی، نبود چشم‌انداز امیدبخش، افزایش شکاف اجتماعی و به مخاطره‌قرار گرفتن صلح اجتماعی است.
در حوزه‌ی اقتصاد، گسترش فساد، رشد پایین تولید ناخالص داخلی و سرمایه‌گذاری ملی و گسترش فقر عمومی ثمره‌ی این وضعیت‌اند. در این سخنرانی، راهکار در بازگشت به رویکرد تمدنی بر مبنای ایده‌ی ایران، حاکمیت اراده‌ی ملی در چارچوب قانون اساسی و استقرار دولت واحد ملی مدرن در ایران جستجو شده‌است.
برای دیدن ویدیو اینجا کلیک کنید