فردوسی، خیام، مولوی، سعدی و حافظ هر یک بیانگر وجهی از روح ایرانی هستند و با هم منظومه‌ای متشکل از جهان ایرانی را شکل می‌دهند.
 

فردوسی نماد آگاهی ملی ایرانیان؛ خیام پیامبر شک برای رسیدن به یقین؛ مولوی نماد جهان بی‌انتهای معرفت؛ سعدی صورت آرمانی ادب اجتماعی و حافظ همدل همیشگی ایرانیان.

هم‌چنان، شاعران عزیز در این منظومه می‌بالند و ابعاد ناشناخته‌ی آن را با تابیدن نور عشق برای ما روشن می‌سازند. به‌راستی بدون شعر زندگی تا چه حد سخت و طاقت‌فرسا، و بی‌معنی و بی‌روح می‌شد. این شعر است که هر لحظه بر روح ما طنین می‌اندازد و با موسیقی خود به ما آرامش می‌دهد.

روز بيست و هفتم شهريور ماه، روز ملي شعر و ادب پارسی بر شاعران عزیز ایران و بر همه‌ایرانیان گرامی باد.

هم‌چنین یاد شهریار شعر پارسی استاد شهریار که این روز به پاسداشت او این زیب و فر یافت نیز گرامی باد.