X
حکمروایی شهری
حکمروایی شهری

به‌نام دوست که هرچه هست از اوست

حکمروایی شهری دموکراتیک: مادر دموکراسی ملی

حکمروایی شهری مبتنی بر آرای عمومی و دموکراتیک مادر دموکراسی ملی است. هنگامی که در سطح یک محله و شهر حاکمیت اراده‌ی عمومی پذیرفته نشود، آشکار است که در سطح ملی حکمروایی ملی با چه چالش‌هایی روبه‌رو خواهد شد. شهروندان پس از خانواده که اولین لایه‌ی هویتی‌شان در آن شکل می‌گیرد، هویت محلی نزدیک‌ترین و ملموس‌ترین ‌لایه‌ای است که خود را با آن تعریف می‌کنند. ازاین‌رو، حس تعلق به محله، موضوع همسایگی و همدلی باهمسایگان، سرزندگی، ایمنی و آن‌چه در محله جریان می‌یابد و سرنوشت محله مهم‌ترین اتفاق‌هایی است که همه‌مان هرروزه در زندگی تجربه می‌کنیم. خارج کردن اهالی محل از تصمیم‌گیری در باره محله از یک سوی به مثابه بی‌توجهی به حیثیت اجتماعی آنان و بی‌انگیزه‌کردن شهروندان از مشارکت در بهبود کیفیت زندگی و آبادانی شهرها، روستا و یا هرنوع سکونتگاهی است. و از سوی دیگر به معنی وابسته سازی همه‌ی تصمیم‌های ریز و درشت به دولت، القای حس بی‌مسئولیتی به شهروندان و مسئول دانستن دولت در ارتباط به هر اتفاقی است که در هر جای کشور به وقوع می‌پیوندد. حال آن‌که، خرد حکم می‌کند که مساله‌های حکمروایی سطح‌بندی شود. سطحی که در حد منافع عمومی محله و یا شهر است در قالب حکمروایی شهری محله‌محور به شوراهای محل، شهر و یا روستا واگذار شود و آن‌چه در حد ملی است به دولت مرکزی واگذار گردد.

پذیرش سطح جدیدی از حاکمیت با مسئولیت‌های اجتماعی و محلی به عنوان حکمروایی شهر مبتنی بر اراده‌ی عمومی همان محل و شهر می‌تواند آوردگاهی برای تجربه دموکراسی در کوچک‌ترین سطح و آمادگی یافتن برای رواداری و پذیرش آرای مخالف در سطح ملی و بنانهادن دولت ملی واحد بر اساس اراده‌ی ملت باشد. پذیرش این رویکرد و رقم زدن این تغییر موجب خلق ظرفیت‌های فراوانی برای توسعه‌های محل می‌شود. درحالی‌که در وضعیت فعلی اکثر افراد چشم به دست دولت دوخته‌اند و همه‌چیز را از دولت می‌خواهند و دولت هم مرتب اظهار بی‌پولی و نداشتن منابع کافی حتی برای امور روزمره‌ی خود می‌کند، این تغییر موجب به میان آوردن سرمایه‌های مردم محل و سرمایه‌های دیگری که درهماهنگی با آن است خواهد شد. بزرگترین سرمایه‌ای که در هر محل؛ حتی فقیرترین محله‌ها وجود دارد سرمایه‌ی اجتماعی، روابط صمیمانه افراد محل با یکدیگر، هم‌سرنوشت بودن افراد با هم و حس تعلق به محله است. لذا، اولین ثمره‌ی تغییر این است که افراد حس کنند محله به خودشان تعلق دارد و هرچه کنند برای خودشان می‌کنند. این تغییر موجب می‌گردد که افراد نه تنها از مشارکت کردن دریغ نکنند بلکه در اقدام‌های جمعی مشارکت هم داشته‌باشند. بسیاری از اتفاق‌ها و اقدام‌های خوب در محله نیاز به منابع مالی ندارد. مهم این است که همه مردم محل با هم باشند و به‌هم‌دیگر اعتماد کنند تا سرزندگی و همبستگی به محله بازگردد.

سرکشی به هم، آگاهی از حال یک‌دیگر، تامین امنیت اجتماعی محل، تلاش در نظافت شهر، مراقبت از فضاهای عمومی شهر، اجرای برنامه‌های دسته‌جمعی در حوزه‌های مختلف ورزشی، آیینی، فرهنگی و اجتماعی، توجه به مدارس محل و ارتقای سطح آموزش و پرورش، توجه به بهداشت عمومی محل و ده‌ها اقدام دیگر بیش از آن‌که نیازمند منابع مالی باشند، نیازمند حس عمومی مشارکت، همدلی و سرمایه‌ی اجتماعی هستند. رشد فناوری، و مهارت جوانان در استفاده از فناوری‌های نوین از جمله بزرگ‌ترین سرمایه‌هایی است که به تناسب در همه‌ی محله‌های شهرهای ایران وجود دارد و اکنون از آ‌نها هیچ بهره‌ای برده نمی‌شود. البته که در چنین فضایی اگر اهالی محل از سرمایه‌گذاری از بیرون محل دعوت به مشارکت کنند همه با او همکاری خواهد کرد وکسی در کار او سنگ‌اندازی نمی‌کند و یا دستِ‌کم مقاومت کاهش می‌یابد. از این رو‌است که گفته می‌شود، حکمروایی شهری محله‌محور ظرفیت جدید برای توسعه محل‌ها ایجاد می‌کند.

انتخابات 1400 مطلع خوبی است که این اصلاح ساختاری در نظام حکمروایی ایران انجام گیرد. لازمه‌ی این کار این است که رییس جمهوری انتخاب شود که به حکمروایی شهری محله‌محور و مبتنی بر آرای عمومی ایمان داشته باشد و نخواهد همه‌چیز از ریز و درشت را در دولت مرکزی کنترل کند. و از سوی دیگر نیازمند شکل‌گیری یک جریان مطالبه‌گری ملی در سطح نامزدهای انتخابات شوراهای شهری و روستایی است که به حقوق خود آگاه باشند، ابعاد مختلف این موضوع را خوب بشناسند و یک‌صدا در تمام ایران شکل‌گیری این سطح از حکمروایی را خواهان شوند.

با توجه به مطالب پیش‌گفته، از تمام شهروندانی که در خود توانایی پذیرش این مسئولیت را می‌بینند و به این رویکرد ایمان دارند، از زن و مرد و از پیر و جوان دعوت می‌کنم که برای عضویت شوراهای شهر و روستا نامزد شوند. اینجانب نیز به اتفاق دوستانی که در باره‌ی حکمروایی شهری مبتنی بر اراده‌ی عمومی اهالی محل و محله‌محوری اندیشیده‌اند در جهت کمک فکری و مساعدت اجتماعی، آمادگی هرگونه همراهی را داریم. در گام یک، برای این امر یک بسته سیاستی اصول راهنما را تدوین کرده‌ایم که در ذیل در اختیار همه‌ی نامزدها و افکار عمومی قرار می‌دهیم. شما با یک کلیک بر پیوند زیر آن می توانید از ابعاد مختلف این امر آگاه شوید. چنانچه هر سوال و یا پرسشی دارید، می‌توانید از این طریق با ما در تماس باشید. با آرزوی سربلندی و سعادتمندی ملت عزیز و آبادانی همه شهرها، روستاها و سکونتگاه‌های ملت ایران. ‌ 

آزادی تجارت راهبرد خروج از تنگنای اقتصادی ایران | انتخابات 1400 سرنوشت ساز است
عباس آخوندی: ایده ایران، آزادی تجارت و حکمروایی شهری محله‌محور سه راهبرد برای برون رفت از مشکلات کشور برای بهبود شرایط موجود است.
پنجشنبه، 28 اسفند 1399 - 12:00
شهرفروشی، بی‌توجهی به حکمروایی شهر‌ی
عباس آخوندی مطرح کرد
شهرداری‌ها به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین نهادهای در ارتباط با شهروندان سال‌هاست با چالش‌های مختلفی مواجه هستند که بسیاری از این چالش‌ها از درون خودشان نشئت می‌گیرد.
دوشنبه، 25 اسفند 1399 - 08:02
سیاست‌نامه پیشنهادی حکمروایی و توسعه‌ی شهری ایران
سیاست‌نامه پیشنهادی حکمروایی و توسعه‌ی شهری ایران نسخه اول، اسفندماه 1399
یکشنبه، 24 اسفند 1399 - 11:03
تغییر نظام شهرداری‌ها به حکمروایی شهری
عباس آخوندی در آستانه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا پیشنهاد داد
عباس آخوندی مدت‌هاست از مدل توسعه شهری در ایران انتقاد می‌کند؛ چه آن زمان که وزیر راه‌و‌شهرسازی بود و چه حالا که در کرسی دانشگاه فعالیت می‌کند.
شنبه، 23 اسفند 1399 - 08:28
آقای شهردار! شهرداری محله مینابی را به شورای محل واگذار کنید
عباس آخوندی: در بازدید از محله مینابی در جنوب شرقی تهران در تاریخ ۱۳/۱۲/۱۳۹۹ به همراه سرکار خانم دکتر نژادبهرام بیشتر به ضرورت واگذاری اختیار شهرداری ناحیه به شورای محل ایمان آوردم.
شنبه، 23 اسفند 1399 - 08:11
صفحه 1 از 2ابتدا   [1]  2  انتها

درباره من

من عباس آخوندی شهروند ایرانم. به گواهی شناسنامه در 16خرداد1336 چشم به‌دنیا گشودم. خانواده‌ی من از دو سوی از روحانیان به‌نام بودند. پدرم شادروان شیخ علی آخوندی که نسب به آخوندی‌های یزد می‌برد، زاده‌ی مشهد و روحانی مجتهد و از ناشران به‌نام کتاب در حوزه‌ی دین بود. البته که خاندان آخوندی در حوزه‌ی نشر ریشه‌ای دیرینه دارند و چندین نسل بدین حرفه مشغول بوده‌اند و هنوز هم تعدادی از آنان هستند. مادرم کبری امینی زاده‌ی تبریز اولین فرزند مرحوم علامه امینی (ره) بود. گفتن از امینی جایی در این خود‌نگاشت ندارد. ادامه مطلب...