در ایران واژه‌ها جورِ دیگری معنا می‌شوند و اگر به ضدِّ خودشان تبدیل نشوند، اغلب، آشکارا به امر دیگری تحویل می‌گردند. گویا از مشروطه به این سو که مشروطه‌ی ایرانی به امری غیر مشروط تحویل گشت، مفاهیم بنیادین دیگر نیز سرنوشتی بهتر از این نداشته‌اند، از جمله خصوصی‌سازی.

«از مرزهایی که کالا رد نشود، سربازان رد می‌شوند.» این سخن فردریک باستیا، نظریه‌پرداز کلاسیک فرانسوی در دو قرن پیش، موافقان و مخالفان زیادی را به صف کشید. هرچند به‌دلیل توفیقات این ایده، معمولا موافقان دست بالا را داشتند. اما اکنون یک ویروس به کمک مخالفان آمده است.

عباس آخوندی: مشخصا پیشنهاد می‎کنم: دولت معادل ریالی ۲۰ میلیارد دلار اوراق مشارکت به پشتوانه دارایی‌های صندوق انتشار دهد.

حسین عبده‌تبریزی*: 1. کرونا پرهزینه است و دولت‌ها در همه کشورها ناچارند پرداخت‌هایی عمده انجام دهند: پرداخت به صندوق‌های بیمه بی‌کاری، پرداخت به شکل کمک به اقشار آسیب‌پذیر، پرداخت بابت بهداشت و درمان ناشی از بیماری و... .

عباس آخوندی: روزگار سخت و پریشانی است. پیش از این، سختی معیشت و کیفیت نازل زندگی و هم‌چنین، سرخوردگی ناشی از نادیده انگاشته‌شدن حقوق شهروندی، بی‌اعتنایی به هویت فردی، تنگای انتخاب آزاد و حس دامن‌گیر شدن فساد روح و روان ایرانیان را می‌آزرد.